موانع موجود در انجام فعالیتهای پژوهشی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاههای شهر یاسوج

مقدمه و هدف: یکی از وظایف اصلی اعضای هیئت علمی انجام فعالیتهای پژوهشی است که انجام این وظیفه گذشته از این که باعث حل بسیاری از مسائل،مشکلات و معضلات جامعه خواهد بود، در ارتقاء و تبدیل وضعیت آنان نیز نقش اساسی را به عهده دارد ولی متأسفانه به دلایل مختلفی این اعضاء در انجام یکی از وظایف اصلی خودشان کوتاهی به عمل می آورند و گاهی به همین دلیل ارتقاء و تبدیل وضعیت آنان به تأخیر می افتد. هدف از این مطالعه تعیین نظرات اعضاء هیئت علمی دانشگاه های شهر یاسوج نسبت به موانع موجود در انجام فعالیتهای پژوهشی می باشد . مواد و روش کار:در این بررسی توصیفی ـ تحلیلی که به صورت مقطعی در سال 1381 انجام گرفت، نظرات کلیه اعضاء هیئت علمی دانشگاههای شهر یاسوج در مورد موانع پژوهشی با استفاده از پرسشنامه ای حاوی موانع شخصی و سازمانی که با استفاده از منابع معتبر علمی تهیه و بر اساس مقیاس لیکرت تنظیم شده بود جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این بررسی موانع شخصی (کمبود وقت و مشغله زیاد) و (بی علاقگی به امر پژوهش) به ترتیب بیشترین و کمترین مانع پژوهشی و موانع سازمانی (کمبود امکانات و تجهیزات لازم) و (محدودیتهای اخلاقی در انجام پژوهش ) به ترتیب بیشترین و کمترین مانع پژوهشی از طرف اعضاء هیئت علمی عنوان شده بود.دراین پژوهش ارتباط معنی داری بین نمره پژوهشی افراد و موانع شخصی و سازمانی پژوهش به دست آمد(05/p). نتیجه گیری: نتیجه این تحقیق لزوم از بین بردن این موانع از طرف مسئولان محترم پژوهشی دانشگاهها را طلب می کند، بدین معنی که باید تجهیزات و امکانات بیشتری در اختیار اعضاء گذاشته شود و مقررات دست و پا گیر کمتر شود و به ازاء انجام فعالیتهای پژوهشی از واحد موظف تدریس اعضاء کم شود.